INTERVIEWCAROLINE
FOUREST
Journalist Caroline Fourest: 'As long as you don't
restrict religion, believers will go their way'
Speaking out against radical Islam should not become
something of the far right, warns journalist Caroline Fourest.
Martin Sommer and
Arnout Brouwers1 January 2021, 12:00
At the top of her
French Wikipedia page is that Caroline Fourest
(45) is 'a formidable and controversial polemist'. In any case, she has
never shunned contentious issues. Caroline
Fourest is also in the spotlight after the recent beheading of the
teacher Samuel Paty, the trial of the Charlie Hebdo attack and the legislation
that seeks to combat Islamic
radicalism.
Fourest belongs
to the convinced proponents of laïcity,
the quintessentially French variant of the separation of church and state. She
is a journalist, associated with, among others, the left-wing magazine
Marianne, with a long standing with the satirical weekly Charlie Hebdo. She started there in 2004. She made
her first interview with Ayaan Hirsi Ali, shortly after the murder of Theo van
Gogh.
She was already researching
radical Islam and especially the Muslim Brotherhood. 'For me, 9/11 was the
tipping point. My subject before was the Catholic right and the anti-abortion
movement. I was a young, committed lesbian and feminist, engaged with the far
right and also the National Front. In the 1990s, I was invited by anti-fascist
groups. At the time, I was a hero, but that changed when I started to delve
into radical Islam.
"I used to
have a chat once in a while. At the back of the room there was once an Algerian
man, afterwards he asked: why are you only talking about Christian extremism,
do you not see that radical Muslims are busy killing us in Algeria? I didn't
know enough about the subject at the time. That changed after 9/11. On the one
hand, I saw that all Muslims were being blamed for extremism. And on the other
hand, it was denied that there was a problem. Since there was racism, we were
not supposed to see that there are also radicals and extremists.'
She wrote a book
comparing Jewish, Christian and Islamic radicals. She noted that radicalism is
decided in religion itself. "You can read from the pyre of Joan of
Arc that Christianity was also very
cruel. As long as you don't restrict religion, believers go about their
business because they think they have the truth in their right. The answer is
the anti-power of secularism.'
The beheading of
Samuel Paty was just the latest in
dozens of terrorist attacks by radical Islamists in France. What's the state of
the country?
'The country is
pretty exhausted because of the tension. And then there is the pandemic and the
economic crisis that is coming. Yet so far, the French have managed to deal
with this peacefully. The vast majority, left and right, share the same
sentiment about this misery, and think that the victims should not be blamed,
by which I mean the teachers who show caricatures.
'The only extreme
left doesn't want to understand that there are fanatics who want to kill us for
who we are, even though tomorrow we'd stop drawing cartoons, or go to the
movies, or think at all. And there is a risk that the far right will become
attractive to those who are most angry about the terrorist killings. So far,
that risk has been limited, because we also have a secular left – I call it
Charlie Hebdo(left – that unites anti-fanaticism
with anti-racism. Charlie Hebdo was the
symbol of this: the newspaper that paid the highest price was the most
anti-racist in France.'
How big is the
secular and anti-racist left in France?
'The left is
divided, of course. But I think the majority still support Charlie Hebdo. You also have the so-called 'new
anti-racists'. They are charmed by American
identity thinking and are called'identitarian links'. In this way, minorities are always
right and Islamists are seen in some way as an oppressed minority. So not as a
racist and violent, and sexist and homophobic, and anti-Semitic, but as a
minority and victim of racism. That's because Islamists and Muslims are mixed
up.'
Has Paty's murder
changed President Macron's conviction?
'During his
election campaign, Macron wanted to stay away from these kinds of themes. When
he came to power, he had no choice. He was constantly getting information from
the secret services, day in, day out. He ruled a country that was living under
death threats, so he had to do something. He won the last election because
there was no choice. We all voted Macron
because otherwise Marine Le Pen would win. Macron knows that if he doesn't do anything now,
after the beheading of Samuel Paty, the
far right will only get bigger.'
That's exactly
the criticism: Macron only changed his
mind for fear of Le Pen.
'That's misguided
criticism, as he's taking the right step. If not, we will soon have the far
right in power and we will have real policies against Muslims, which is
certainly not the case now. Macron is
taking targeted and important measures: against hate speech online, against incitement to violence,
against groups that want to blame islamophobia on some filmmakers and
journalists, even if they do not. This puts lives at risk."
You are a radical
supporter of the free word, but you also say that hate speech is even worse
than Islamism, that its spread must also be combated.
'It's an erosion
of our democracy, from within. There's hate everywhere on the Internet. As soon
as you say something, you've got a pack of half-yarn chasing you, gossiping
anonymously about you, insulting or threatening you. It cannot be, it creates a
violent world in which democracy is used to destroy democracy. You can't call
it a debate either, because debate is not, as one famous French comedian said,
five minutes for the Jew and five minutes for Hitler. That is why I want hate
speech to be regulated and restricted, and fortunately that is starting to
happen a little bit now. Trump's tweets
are being corrected, and facebook is now acknowledging that it can't just do
anything.'
A teacher from a
Dutch district with many migrants told me that his school did not mention
paty's beheading. Does that look
familiar to you?
'That's what the
Islamists are doing: radicalising Muslims and killing freedom. They don't have
to change the law, just sow fear. What Paty
discussed with the students was exactly what the minister had called for
after the attack on Charlie Hebdo: try
to explain the history of freedomof expression, that you have the right to
offend, to blasphemy, and the right to be offended – but that you should never
react with violence. If schools don't teach the new generation what the rules
of debate are, democracy is doomed.'
In the
Netherlands, there were teachers who did not show the caricatures and said that
it was sufficient to describe them.
'But then you
just confirm that there is a taboo and that you are afraid. The young will
understand the message: my teacher is afraid. How can you ask themselves to be
braver?"
Laïcity is a key
concept in the French debate. Why does the Anglo-Saxon world have such a
problem with that? The New York Times suggested that France,with its radical
separation of church and state, had asked for jihadism.
'That's not new.
In 1905, the separation of church and state was introduced. That was a progressive
law that protected freedom from the influence of extremists – and that was the
Catholics at the time. The New York Times wrote the same thing at the time,
which was that we oppressed believers. In America, the freedom of believers is
manifestly above all other freedoms. In France, secularism means the protection
of freedoms from the power of religion, which also protects Syrians, Algerians,
Iranians who have found refuge here. The most active defenders of the secular
state in France are people from Algerian backgrounds.'
In the
Netherlands, people who have experience with radical Islam in their country of
origin often feel abandoned by the left in the debate.
'The left in
France has a strong secular movement, but there is also that other part of the
left. There, it is thought that the West is responsible for all the misery in
the world. Strangely enough, american left, woke left or
identitarian left, as if it is
very much anti-racist, and very tolerant, but they have huge stereotypes about
Islamism there. They mixed up Muslims and Islamists, are very self-focused and,
for example, do not understand that Islamism has a long history that began in
Egypt in the 1920s, with the intention of reducing Arab nationalism. I'm
talking about the Muslim Brotherhood, which focuses first and foremost on
Muslims who are not radical, they are the first target.'
In 2004, Fourest
published a high-profile book about
Tariq Ramadan, the grandson of
the founder of the Muslim Brothers, Hassan al-Banna. At the time, Ramadan was
still known as a reformer. He got a well-paid job as a 'bridge builder' in
Rotterdam and Oxford. Fourest showed in her book that Ramadan was a
fundamentalist and was exactly the terminology of the Muslim brothers. In 2018,
he finally fell off his pedestal, when in the wake of the #MeToo movement, some
women accused him of rape.
Initially,
Fourest also thought Ramadan was a reformer. 'I was in Morocco with
theologically savvy friends, who are secular Muslims themselves. "No no,
Caroline," they said to me, "don't make the same mistake as other
journalists. Go read his speeches; he's a fundamentalist.' He wasn't that
famous, I bought tapes of his sermons for a Muslim hearing, not for the media.
I heard exactly the worldview that the radicals hold on to it. Ramadan claimed
that he had nothing to do with Hassan al-Banna,except that it washis
grandfather. But it's his role model, the Mussolini of Islam.'
According to
Fourest, the appointment in Rotterdam was 'the worst possible idea'. 'The goal
was to hire a seemingly non-violent Islamist. He's a predator, a sexist, a
homophobe, he's the one who radicalizes educated Muslims.'
How does the
Muslim Brotherhood exert influence in the non-Muslim world?
'Al-Banna's
project was to plant a flag in every country where Muslims live. Of course they
don't want to win everywhere, they want Muslims to be radicalized. I've studied
the religious right in the U.S., the National Front, the neo-Nazis, all kinds
of extremism. But never have I met a movement as evil as the Muslim
Brotherhood, which operates so strategically, so patiently, and is able to mask
an equally aggressive and regressive project with a friendly face.
'Recently, an
organisation in France was dismantled, the Organisation against Islamophobia,
which presented itself excellently. If you don't know anything about the Muslim
Brotherhood, you think this is a nice anti-racist club that opposes hatred of
Muslims – which is absolutely necessary. These kinds of clubs spread the
narrative that France is a country where Muslims must live like the Muslim Uighurs
in China, who are utterly oppressed and almost openly murdered on the
streets. Their lies can cost lives. For someone called Islamophobic,
which means 'enemy of Islam', runs the risk of being killed. There are
so many violent groups that can come up with an idea.'
You've probably
heard about the young woman on the GreenLeft list who was vice-president of
Femyso, according to several intelligence agencies connected to the Muslim
Brothers?
"I've heard
about it, but I don't know enough about it."
The woman in
question says she has never noticed any connection to the Muslim Brotherhood.
"There is a
book in which an Egyptian woman tells her story. She infiltrated a women's
organization, she secretly swore allegiance to Hassanal-Banna, which she always
denied in public. Years later, she told the truth. Muslim Brotherhood activists
are trained to deny it.
'The Muslim
brothers have their own theologians, they use a certain word, they share
tactics. And of course they accuse people who are absolutely not racist of
Islamophobia. That's their way of doing things.'
The question that
always comes back: do you not play into the hands of radical Muslims on the far
right with such a hard stance against radical Muslims?
'The biggest
pitfall we can kick is that the left leaves the defence of freedom to the far
right. We must speak out against Islamism without restraint, so loudly that
Geert Wilders or marine Le Pen will no longer be heard. The first thing to say
is this is unacceptable, there is no excuse for jihadism. Every time we give
the impression that the far right is
defending freedom, you give it oxygen. Surely the left should not be ashamed of
the defence of the free word and the secular state?'
INTERVIEWCAROLINE FOUREST
Journalist
Caroline Fourest: ‘Zolang je godsdienst niet aan banden legt, gaan gelovigen
hun gang’
Je
uitspreken tegen de radicale islam mag niet iets van extreem-rechts worden,
waarschuwt journalist Caroline Fourest.
Martin Sommer en Arnout Brouwers1 januari 2021, 12:00
Meteen bovenaan haar Franse Wikipediapagina staat dat
Caroline Fourest (45) ‘een geducht en omstreden polemist’ is. In elk geval
heeft ze omstreden onderwerpen nooit geschuwd. Na de recente onthoofding van de
leraar Samuel Paty, het proces over de aanslag op Charlie Hebdo en de wetgeving
waarmee president Macron islamitisch radicalisme wil bestrijden, staat ook
Caroline Fourest in de schijnwerpers.
Fourest hoort bij de overtuigde voorstanders van de
laïciteit, de typisch Franse variant van de scheiding van kerk en staat. Ze is
journalist, verbonden aan onder meer het linkse blad Marianne, met een
jarenlange staat van dienst bij het satirische weekblad Charlie Hebdo. Daar
begon ze in 2004. Ze maakte er haar eerste interview met Ayaan Hirsi Ali, kort
na de moord op Theo van Gogh.
Ze deed toen al onderzoek naar de radicale islam en vooral de
Moslimbroederschap. ‘Voor mij was 9/11 het omslagpunt. Mijn onderwerp voordien
was katholiek rechts en de antiabortusbeweging. Ik was een jonge, geëngageerde
lesbienne en feminist, hield me bezig met extreem-rechts en ook het Front
National. In de jaren negentig werd ik wel uitgenodigd door antifascistische
groepen. In die tijd was ik een held, maar dat veranderde toen ik me begon te
verdiepen in de radicale islam.
‘Ik hield af en toe een praatje. Achter in de zaal stond
eens een Algerijnse man, na afloop vroeg hij: waarom praat u alleen over
christelijk extremisme, ziet u niet dat radicale moslims bezig zijn ons in
Algerije te vermoorden? Ik wist toen nog niet genoeg over het onderwerp. Dat
veranderde na 9/11. Aan de ene kant zag ik dat alle moslims de schuld kregen
van het extremisme. En aan de andere kant werd ontkend dat er een probleem was.
Aangezien er racisme was, werden wij verondersteld niet te zien dat er ook
radicalen en extremisten bestaan.’
Ze schreef een boek waarin ze Joodse, christelijke en
islamitische radicalen vergeleek. Ze stelde vast dat radicalisme in de
godsdienst zelf besloten ligt. ‘Je kunt aan de brandstapel van Jeanne d’Arc
aflezen dat het christendom ook heel wreed was. Zolang je godsdienst niet aan
banden legt, gaan gelovigen hun gang, omdat ze denken dat ze de waarheid in
pacht hebben. Het antwoord is de tegenmacht van het secularisme.’
De onthoofding van Samuel Paty was alleen maar de laatste
van tientallen terroristische aanslagen van radicale islamisten in Frankrijk.
Hoe staat het land ervoor?
‘Het land is door de spanning behoorlijk uitgeput. En dan is
er nog de pandemie en de economische crisis die eraan komt. Toch slagen de
Fransen er tot nu toe in hier vreedzaam mee om te gaan. De grote meerderheid,
links en rechts, deelt hetzelfde gevoel over deze ellende, en vindt dat de
slachtoffers niet de schuld moeten krijgen, daarmee bedoel ik de leraren die
karikaturen laten zien.
‘Alleen extreem-links wil niet begrijpen dat er fanaten zijn
die ons willen doden om wie we zijn, al zouden we morgen ophouden met
spotprenten tekenen, of naar de film gaan, of helemaal met nadenken. En er is
een risico dat extreem-rechts aantrekkelijk wordt voor degenen die het kwaadst
zijn over de terreurmoorden. Tot dusver is dat risico beperkt gebleven, omdat
we ook een seculier links hebben – ik noem dat Charlie Hebdo-links – dat
antifanatisme verenigt met antiracisme. Charlie Hebdo was daarvan het symbool:
de krant die de hoogste prijs betaalde, was de meest antiracistische van
Frankrijk.’
Hoe groot is seculier en antiracistisch links in Frankrijk?
‘Links is verdeeld, natuurlijk. Maar ik denk dat de
meerderheid nog altijd achter Charlie Hebdo staat. Je hebt ook de zogenoemde
‘nieuwe antiracisten’. Zij zijn gecharmeerd van het Amerikaanse identiteitsdenken
en worden wel ‘identitair links’ genoemd. In dat gedachtengoed hebben
minderheden altijd gelijk en worden islamisten ook op een of andere manier als
een verdrukte minderheid gezien. Dus niet als heerszuchtig en gewelddadig, en
seksistisch en homofoob, en antisemitisch, maar als minderheid en slachtoffer
van racisme. Dat komt doordat islamisten en moslims door elkaar worden
gehaald.’
Heeft de moord op Paty de overtuiging van president Macron
veranderd?
‘Tijdens zijn verkiezingscampagne wilde Macron wegblijven
van dit soort thema’s. Toen hij aan de macht kwam, had hij geen keuze meer. Hij
kreeg voortdurend informatie van de geheime diensten, dag in, dag uit. Hij
regeerde over een land dat leefde onder doodsbedreigingen, dus hij moest wat
doen. Hij won de vorige verkiezingen omdat er geen keus was. Wij stemden
allemaal Macron omdat anders Marine Le Pen zou winnen. Macron weet dat als hij
nu niets doet, na de onthoofding van Samuel Paty, extreem-rechts alleen maar
groter wordt.’
Dat is precies de kritiek: Macron veranderde alleen van
opvatting uit angst voor Le Pen.
‘Dat is misplaatste kritiek, aangezien hij de juiste stap
neemt. Zo niet, dan hebben we straks extreem-rechts aan de macht en krijgen we
echt beleid tegen moslims, wat nu beslist niet zo is. Macron neemt gerichte en
belangrijke maatregelen: tegen haatzaaien online, tegen het aanzetten tot
geweld, tegen groeperingen die sommige filmmakers en journalisten islamofobie
in de schoenen willen schuiven, ook al is daar geen sprake van. Daardoor worden
levens in gevaar gebracht.’
U bent een radicaal aanhanger van het vrije woord, maar u
zegt ook dat haatzaaien nog erger is dan islamisme, dat de verspreiding daarvan
ook moet worden bestreden.
‘Het is een uitholling van onze democratie, van binnenuit.
Op het internet is overal haat. Zodra je wat zegt, heb je een meute van
halvegaren achter je aan, die anoniem over je roddelen, die je beledigen of
bedreigen. Dat kan niet, het schept een gewelddadige wereld waarin de
democratie wordt gebruikt om de democratie om zeep te helpen. Je kunt het ook
geen debat noemen, want debat is niet, zoals een beroemde Franse komiek zei,
vijf minuten voor de Jood en vijf minuten voor Hitler. Daarom wil ik dat
haatzaaien wordt gereguleerd en beperkt, en gelukkig begint dat nu een beetje
te gebeuren. Trumps tweets worden gecorrigeerd, en ook bij Facebook erkent men
nu dat niet zomaar alles kan.’
Een leraar uit een Nederlandse wijk met veel migranten
vertelde dat op zijn school met geen woord over de onthoofding van Paty is
gesproken. Komt u dat bekend voor?
‘Daar is het de islamisten precies om te doen: moslims
radicaliseren en de vrijheid vermoorden. Ze hoeven de wet niet te veranderen,
alleen angst te zaaien. Wat Paty besprak met de leerlingen was precies waartoe
de minister had opgeroepen na de aanval op Charlie Hebdo: probeer de geschiedenis
van de vrijheid van meningsuiting uit te leggen, dat je het recht hebt om te
beledigen, op blasfemie, en het recht om beledigd te zijn – maar dat je nooit
mag reageren met geweld. Als scholen de nieuwe generatie niet bijbrengen wat de
regels van het debat zijn, is de democratie ten dode opgeschreven.’
In Nederland waren er leraren die de karikaturen niet lieten
zien en zeiden dat het volstond die te beschrijven.
‘Maar dan bevestig je alleen maar dat er sprake is van een
taboe en dat je bang bent. De jongeren zullen de boodschap begrijpen: mijn
leraar is bang. Hoe kun je henzelf dan vragen om dapperder te zijn?’
Laïciteit is in het Franse debat een kernbegrip. Waarom
heeft de Angelsaksische wereld daar zo’n moeite mee? The New York Times
suggereerde dat Frankrijk met zijn radicale scheiding van kerk en staat zelf
had gevraagd om het jihadisme.
‘Dat is niet nieuw. In 1905 werd de scheiding van kerk en
staat ingevoerd. Dat was een progressieve wet die de vrijheid beschermde tegen
de invloed van extremisten – en dat waren toen de katholieken. The New York
Times schreef destijds hetzelfde als nu, namelijk dat we gelovigen
onderdrukten. In Amerika staat de vrijheid van gelovigen kennelijk boven alle
andere vrijheden. In Frankrijk betekent het secularisme de bescherming van
vrijheden tegen de macht van religie, dat beschermt ook Syriërs, Algerijnen,
Iraniërs die hier hun toevlucht hebben gevonden. De actiefste verdedigers van
de seculiere staat in Frankrijk zijn mensen met een Algerijnse achtergrond.’
In Nederland voelen mensen die in hun land van herkomst
ervaring hebben met de radicale islam zich in het debat nogal eens door links
in de steek gelaten.
‘Links in Frankrijk kent een sterke seculiere stroming, maar
er is ook dat andere deel van links. Daar denkt men dat het Westen
verantwoordelijk is voor alle ellende in de wereld. Raar genoeg doet Amerikaans
links, woke links of identitair links, net alsof het heel erg antiracistisch
is, en heel tolerant, maar ze hanteren daar enorme stereotypen over het
islamisme. Ze halen moslims en islamisten door elkaar, zijn erg op zichzelf
gericht en begrijpen bijvoorbeeld niet dat het islamisme een lange geschiedenis
heeft die begon in het Egypte van de jaren twintig, met de bedoeling om
Arabisch nationalisme terug te dringen. Dan heb ik het over de
Moslimbroederschap, die zich allereerst richt op moslims die niet radicaal
zijn, die vormen het eerste doelwit.’
In 2004 publiceerde Fourest een ophefmakend boek over Tariq
Ramadan, de kleinzoon van de oprichter van de Moslimbroeders, Hassan al-Banna.
Toentertijd stond Ramadan nog bekend als een hervormer. Hij kreeg in Rotterdam
en Oxford een goed betaalde baan als ‘bruggenbouwer’. Fourest liet in haar boek
zien dat Ramadan een fundamentalist was en zich precies bediende van de terminologie
van de Moslimbroeders. In 2018 viel hij definitief van zijn voetstuk, toen in
het kielzog van de #MeToo-beweging enkele vrouwen hem van verkrachting
beschuldigden.
Aanvankelijk dacht ook Fourest dat Ramadan een hervormer
was. ‘Ik was in Marokko bij theologisch onderlegde vrienden, die zelf seculiere
moslims zijn. ‘Nee nee, Caroline’, zeiden zij tegen mij, ‘maak niet dezelfde
fout als andere journalisten. Ga zijn redevoeringen lezen; hij is een
fundamentalist.’ Hij was nog niet zo beroemd, ik kocht banden met zijn preken
voor een moslimgehoor, niet voor de media. Ik hoorde precies het wereldbeeld
dat de radicalen erop na houden. Ramadan beweerde dat hij niets te maken had
met Hassan al-Banna, behalve dat het zijn grootvader was. Maar het is zijn rolmodel,
de Mussolini van de islam.’
De aanstelling in Rotterdam was volgens Fourest ‘het
slechtst denkbare idee’. ‘Het doel was om een ogenschijnlijk niet-gewelddadige
islamist in te huren. Hij is een roofdier, een seksist, een homofoob, hij is
degene die goedopgeleide moslims radicaliseert.’
Hoe oefent de Moslimbroederschap invloed uit in de
niet-islamitische wereld?
‘Het project van Al-Banna was een vlag te planten in elk
land waar moslims wonen. Natuurlijk willen ze niet overal winnen, ze willen dat
moslims radicaliseren. Ik heb religieus rechts in de VS bestudeerd, het Front
National, de neonazi’s, allerlei extremisme. Maar nooit heb ik een beweging
ontmoet die zo kwaadsappig is als de Moslimbroederschap, die zo strategisch
opereert, zo geduldig, en die in staat is om met een vriendelijk gezicht een
even agressief als regressief project te maskeren.
‘Onlangs is er in Frankrijk een organisatie ontmanteld, de
Organisatie tegen Islamofobie, die zichzelf uitstekend presenteerde. Als je
niets over de Moslimbroederschap weet, denk je dat dit een leuke
antiracistische club is, die zich verzet tegen haat jegens moslims – wat
beslist noodzakelijk is. Dit soort clubs verspreiden het verhaal dat Frankrijk
een land is waar moslims moeten leven als de islamitische Oeigoeren in China,
die volkomen onderdrukt zijn en bijna openlijk worden vermoord op straat. Hun
leugens kunnen levens kosten. Want iemand die islamofoob wordt genoemd, wat
‘vijand van de islam’ betekent, loopt het risico te worden vermoord. Er zijn zo
veel gewelddadige groepen die op een idee kunnen komen.’
U heeft vermoedelijk gehoord over de jonge vrouw op de lijst
van GroenLinks die vicevoorzitter was van Femyso, volgens verschillende
inlichtingendiensten verbonden met de Moslimbroeders?
‘Ik heb erover gehoord, maar ik weet er niet genoeg van.’
De vrouw in kwestie zegt dat ze nooit iets heeft gemerkt van
verbondenheid met de Moslimbroederschap.
‘Er is een boek waarin een Egyptische vrouw haar verhaal
vertelt. Ze infiltreerde een vrouwenorganisatie, ze zwoer in het geheim trouw
aan Hassan al-Banna, wat ze in het openbaar altijd ontkende. Jaren nadien
vertelde ze de waarheid. Activisten van de Moslimbroederschap zijn getraind om
te ontkennen.
‘De Moslimbroeders hebben hun eigen theologen, ze hanteren
een bepaald woordgebruik, ze delen tactieken. En natuurlijk beschuldigen ze
mensen die absoluut niet racistisch zijn van islamofobie. Dat is hun manier van
doen.’
De vraag die altijd terugkomt: speelt u met zo’n hard
standpunt tegen radicale moslims extreem-rechts niet in de kaart?
‘De grootste valkuil waarin we kunnen trappen is dat links
de verdediging van de vrijheid overlaat aan extreem-rechts. Wij moeten ons
zonder terughoudendheid uitspreken tegen islamisme, en wel zo luid dat Geert
Wilders of bij ons Marine Le Pen niet meer wordt gehoord. Je moet als eerste
zeggen: dit is onacceptabel, er is geen excuus voor jihadisme. Elke keer dat we
de indruk wekken dat extreem-rechts de vrijheid verdedigt, geef je het
zuurstof. Voor de verdediging van het vrije woord en de seculiere staat hoeft
links zich toch werkelijk niet te schamen?’
Sem comentários:
Enviar um comentário